Eleştiri alanındaki çağdaş ideolojik tartışmayı özellikle klasik dogmatizm ile modern görecelik arasındaki çatışma çerçevesinde sunan TzvetanTodorov’un Eleştirinin Eleştirisi, çözümleyici yaklaşımını dört eleştiri geleneğinin başlıca temsilcilerine yöneltiyor:
Sovyetler Birliği döneminden Rus Biçimcileri (Jakobson, Eyhenbaum, Şklovski, Tinyanov, Tomaşevski, Brik, Propp, vb.) ve Mihail Bahtin; Almanya’dan AlfredDöblin ve BertoltBrecht; Fransa’dan Jean-Paul Sartre, Maurice Blanchot, RolandBarthes ve Paul Bénichou; Anglo-Amerikan eleştirmenlerinden de NorthropFrye ile IanWatt.
Todorov söz konusu çatışmanın da ancak eleştirmenlerle yapıtları üzerinden sürdürülecek karşılıklı bir tartışmayla, eleştirinin eleştirisiyle aşılabileceğine inanıyor. Bu açıdan Eleştirinin Eleştirisi hem diyalojik eleştirinin bir kuramsal yaklaşımı olarak hem de TzvetanTodorov’un eleştiri alanındaki tutkuları ile hayal kırıklıklarını dile getirdiği bir Bildungsroman olarak da okunabilir.
Ortalama Değerlendirme »
