Hepsi “dinsel”, toplumlarini din ekseninde sekillendirmek isteyen dört “sosyal hareket”: Misir’da Müslüman Kardesler, Israil’de Sas, Italya’da Comunione e Liberazione, ABD’de Kurtulus Ordusu. Davis ve Robinson, çogu zaman önyargilarla yaklasilan bu hareketlerin ortaya çikislarinin ve gelismelerinin öykülerini, örgütlenme biçimlerini, “sivil toplum” yaratma konusundaki anlayislarini, kurduklari kurum ve kuruluslarla devletin etrafindan nasil dolandiklarini anlatiyorlar. Dinsel Hareketler ve Sosyal Refah, farkli dinlerden ve ülkelerden olan bu dört hareketin izledigi sabirli, asamali bir sekilde ilerlemeyi esas alan, sebatkâr, toplumun kilcal damarlarina nüfuz eden yaklasimin çogunlukla gözden kaçirildigina dikkat çekiyor. Davis ve Robinson’un özellikle altini çizdikleri nokta su: Bu hareketler özellikle sosyal dayanisma, yardimlasma ve sosyal refaha verdikleri önemle toplumlarinda yer ediniyorlar. Bu çerçevedeki komüniteryan/cemaatçi mantiga bagli olarak yarattiklari alternatif dinî, kültürel ve ekonomik kurumlarla muazzam bir ag kurup hem devlete meydan okumaya basliyorlar hem de kendi gündemlerini usul usul isliyorlar. Sadece dinsel açidan ortodoks hareketlerin örgütlenme biçimlerini kavramak için degil, etkili bir sosyal hareket kurmanin yollarini izlemek için de çok önemli bir kitap...
Ortalama Değerlendirme »
